КПН- исключение расходов по рекламе

 Вид спора: налоговые споры

 Категория налогоплательщика: юридическое лицо

 Вид налога: КПН

Министерством финансов Республики Казахстан (далее-уполномоченный орган) получена апелляционная жалоба Компании «О» на уведомление о результатах проверки территориального Департамента государственных доходов (далее – налоговый орган) о начислении корпоративного подоходного налога (КПН).

Как следует из материалов дела, налоговым органом проведена тематическая налоговая проверка по вопросу исполнения налогового обязательства по отдельным видам налогов и (или) других обязательных платежей в бюджет за период с 01.01.2018г. по 31.12.2020г., по результатам которой вынесено уведомление о начислении корпоративного подоходного налога (КПН) в сумме налога 405 283,6 тыс.тенге и пени 81 014,2 тыс.тенге.

Компания «О», не согласившись с выводами налогового органа обратилась с апелляционной жалобой, в которой просит отменить решение налогового органа.

Относительно исключения из вычетов расходов по рекламным услугам.

Основанием для начисления обжалуемой суммы налога и соответствующей суммы пени явилось нарушение пункта 15 статьи 243 Налогового кодекса, статьи 6 Закона Республики Казахстан «О рекламе» от 19.12.2003г. №508-II (далее — Закон о рекламе) Компанией неправомерно отнесены на вычеты расходы по рекламе. В связи с чем, в ходе проверки исключены из вычета по КПН за 2019-2020гг. расходы по рекламе и расходы, связанные с рекламой торговой марки «О».

C данным выводом Компания «О» не согласна и приводит следующие выводы.

В жалобе указано, что рекламные расходы являются расходами, связанными с предпринимательской деятельностью и направлены на получение совокупного годового дохода.

Как отмечено в жалобе, Компания относила на вычеты рекламные расходы для увеличения продаж собственных товаров, которые подтверждаются первичной документацией и гражданско-правовыми договорами.

Также, Компания приводит в жалобе, что пунктом 1.1. Договора на оказание маркетинговых услуг от 5 января 2018 года с Компанией «AS» предусмотрено, что по заданию Заказчика (Компания) с письменного согласия Исполнителя (Компанией «AS»), последний обязуется оказывать рекламные и маркетинговые услуги на территории Республики Казахстан, направленные на продвижение товаров Заказчика и делает выводы, что фактически Компанией «AS» оказало рекламные услуги по товарам Компании и, соответственно, данные расходы являются общепринятыми и не подпадают под требование пункта 15 статьи 243 Налогового кодекса.

Аналогичные рекламные расходы были приобретены у всех поставщиков таких видов услуг.

Проверив доводы Компании «О», исследовав представленные налоговым органом материалы, уполномоченный орган пришел к следующим выводам.

В соответствии с пунктами 1 и 3 статьи 242 Налогового кодекса расходы налогоплательщика в связи с осуществлением деятельности, направленной на получение дохода, подлежат вычету при определении налогооблагаемого дохода с учетом положений, установленных настоящей статьей и статьями 243 — 263 настоящего Кодекса, за исключением расходов, не подлежащих вычету в соответствии с настоящим Кодексом.

Положения настоящего пункта применяются к расходам налогоплательщика, понесенным как в Республике Казахстан, так и за ее пределами.

Вычеты производятся налогоплательщиком по фактически произведенным расходам при наличии документов, подтверждающих такие расходы, связанные с его деятельностью, направленной на получение дохода.

Необходимо отметить, что в соответствии с пунктом 3 статьи 190 Налогового кодекса, если иное не установлено пунктом 4 настоящей статьи, налоговый учет основывается на данных бухгалтерского учета. Порядок ведения бухгалтерской документации устанавливается законодательством Республики Казахстан о бухгалтерском учете и финансовой отчетности.

Пунктом 2 статьи 190 Налогового кодекса определено, что учетная документация включает в себя: бухгалтерскую документацию, налоговые формы, налоговую учетную политику, иные документы, являющиеся основанием для определения объектов налогообложения и (или) объектов, связанных с налогообложением, а также для исчисления налогового обязательства.

Согласно пункту 1 статьи 6 Закона Республики Казахстан «О бухгалтерском учете и финансовой отчетности» (далее – Закон о бухгалтерском учете) бухгалтерский учет представляет собой упорядоченную систему сбора, регистрации и обобщения информации об операциях и событиях индивидуальных предпринимателей и организаций, регламентированную законодательством Республики Казахстан о бухгалтерском учете и финансовой отчетности, а также учетной политикой.

В соответствии с пунктом 1 статьи 7 Закона о бухгалтерском учете бухгалтерская документация включает в себя первичные документы, регистры бухгалтерского учета, финансовую отчетность и учетную политику.

Бухгалтерские записи производятся на основании первичных документов. Первичные документы должны быть составлены в момент совершения операции или события либо непосредственно после их окончания.

Кроме того, в соответствии с подпунктом 6) статьи 7 Закона о бухгалтерском учете первичные документы, как на бумажных, так и на электронных носителях должны содержать обязательные реквизиты, где среди прочего предусмотрено указание наименования должностей, фамилии, инициала и подписи лиц, ответственных за совершение операции (подтверждение события), и правильность ее (его) оформления.

Таким образом, отнесение на вычеты расходов по товарам, работам, услугам производится при наличии подтверждающих первичных документов, фиксирующих факт совершения операции либо события, при условии, что данные расходы были направлены на получение дохода. При этом ведение первичной учетной документации осуществляется в соответствии с требованиями Закона о бухгалтерском учете, в том числе по фиксированию факта совершения операции либо события.

В рассматриваемом случае, производителем мобильных телефонов торговой марки «О» и аксессуаров к ним является Компания «ОEC» (данная компания расположена в Китайской Народной Республике, производитель потребительской электроники премиум-класса, подразделение корпорации BBK E), основана в 2001г., имеет торговую марку под названием «О».

Из акта налоговой проверки следует, что поставщиками данных мобильных телефонов являются китайские компании «CH» и «CHANCE» (нерезиденты).

При этом, по результатам налоговой проверки исключены из вычетов расходы по рекламе мобильных телефонов через ТВ, радио размещение, размещение на инстраграмм, в интернете, изготовление вывески,  торгового оборудования, доставка смарт столов, размещение наружной рекламы, монтаж/демонтаж рекламы и другие расходы связанные с размещением рекламой по взаиморасчетам с Компанией «M.O.K», Компанией «ММ», Компанией «ТМ», ИП «B»,  Компанией «F», Компанией «СС», Компанией «M», Компанией «С»,  Компанией «А», Компанией «BWМ», ИП Б.К., Компанией «Д», ИП С.О.И., ИП «A», Компанией «FGroup», Компанией «TO», Компанией «С», Компанией «M», Компанией «DMC Company», Компанией «SR» и с другими поставщиками всего на сумму 2 061 548,8 тыс.тенге, в том числе:

— за 2019г. в сумме 673 653,2 тыс.тенге;

— за 2020г. в сумме 1 387 895,6 тыс.тенге.

Следует отметить, что отнесение на вычеты расходов по товарам, работам, услугам производится при наличии подтверждающих первичных документов, фиксирующих факт совершения операции либо события, при условии, что данные расходы используются или будут использоваться в целях получения дохода. При этом ведение первичной учетной документации осуществляется в соответствии с требованиями Закона о бухгалтерском учете, в том числе по фиксированию факта совершения операции либо события.

При этом, к жалобе Компанией приложены документы: счета-фактуры, акты выполненных работ, договоры с поставщиками услуг, договоры с поставщиками телефонов, акты выполненных работ (оказанных услуг), ЭСФ, эфирные справки, графики выпускаемой рекламы, дополнительные соглашения, приложения к договорам и другие документы, подтверждающие взаиморасчеты с вышеуказанными поставщиками.

Как ранее было указано, по результатам налоговой проверки были исключены расходы по рекламе мобильных телефонов, монтаж/демонтаж рекламы и другие расходы, связанные с размещением рекламы, при этом, НДС из зачета по указанным расходам за 2019-2020гг. не исключался.

Соответственно, по результатам налоговой проверки НДС по вышеуказанным расходам был признан как НДС, использованный или который будет использоваться в целях облагаемого оборота.

Далее, фактически расходы Компании произведены при наличии документов, подтверждающих такие расходы, связанные с его деятельностью, направленной на получение дохода, соответственно Компанией соблюдены условия пунктов 1 и 3 статьи 242, пункта 2 статьи 190 Налогового кодекса, статей 6-7 Закона о бухгалтерском учете.

В соответствии с пунктом 1 статьи 406 Гражданского кодекса Республики Казахстан (далее — ГК РК), по договору купли-продажи одна сторона (продавец) обязуется передать имущество (товар) в собственность, хозяйственное ведение или оперативное управление другой стороне (покупателю), а покупатель обязуется принять это имущество (товар) и уплатить за него определенную денежную сумму (цену).

Пунктами 1-2 статьи 408 ГК РК продавец обязан передать покупателю товар, предусмотренный договором. Если иное не предусмотрено договором, продавец обязан одновременно с передачей товара передать покупателю его принадлежности, а также относящиеся к нему документы (документы, удостоверяющие комплектность, безопасность, качество товара, порядок эксплуатации и т.п.), предусмотренные нормативными правовыми актами или договором.

Согласно подпункту 1) пункта 1 статьи 410 ГК РК, если иное не предусмотрено договором купли-продажи, обязанность продавца передать товар покупателю считается исполненной в момент в том числе, вручения товара покупателю или указанному им лицу, если договором предусмотрена обязанность продавца по доставке товара.

В рассматриваемом случае, из представленных к жалобе Договоров от 23.09.2019г., от 20.07.2020г., заключенные между Компанией (Покупатель) и компанией «S» (Поставщик) подпунктом 1.1. предусмотрено, что Поставщик обязуется передать, а Покупатель принять и оплатить «Мобильные телефоны» (далее-Товар), в количестве, ассортименте и по ценам в соответствии с Заявками-Спецификациями, которые оформляются в качестве дополнительных приложений к Договору.

Порядок поставки товара предусмотрен подпунктами 4.1. — 4.2. данных Договоров, согласно которого Поставщик осуществляет погрузку товара на порту Гонконга, поставку товара на склад Покупателю. При этом, одновременно с поставленным товаром Поставщик передает Покупателю следующие документы: товарная накладная, налоговый счет -фактуру.

Из условий пункта 5 к данным Договорам следует, что право собственности на товар переходит Покупателю с момента получения Покупателем от Поставщика налоговой счет-фактуры и товарной накладной на поставленную партию товара.

Из изложенного следует, что в соответствии со статьей 406 ГК РК собственником товара (телефонов) является Компания, по которой одна сторона (продавец) обязуется передать имущество (товар) в собственность, хозяйственное ведение или оперативное управление другой стороне (покупателю), а покупатель обязуется принять это имущество (товар).

Согласно пункту 1-2) статьи 3 Закон Республики Казахстан «О рекламе» от 19 декабря 2003 года № 508-II, реклама — информация, распространяемая и (или) размещаемая в любой форме с помощью любых средств, предназначенная для неопределенного круга лиц и призванная формировать или поддерживать интерес к физическому или юридическому лицу, товарам, товарным знакам, работам, услугам и способствовать их реализации.

В рассматриваемом случае, Компанией для увеличения продаж (реализации) собственного товара привлечены поставщики (рекламодатели — физические или юридические лица, являющиеся источником рекламной информации для производства, распространения и размещения рекламы, рекламопроизводители — осуществляющие приведение рекламной информации к готовой для распространения и размещения форме, рекламораспространители — осуществляющие распространение и размещение рекламной информации путем предоставления и (или) использования имущества, в том числе технических средств телерадиовещания и иными способами).

Следует указать, что Компанией с каждым из поставщиков, оказывающим рекламные услуги заключены и подписаны Договоры, счета-фактуры, акты выполненных работ (оказанных услуг), другие документы, соответствующие требованиям бухгалтерского и налогового законодательств, подтверждающие связанность данных расходов с текущей производственной деятельностью и реализацией продукции.

Таким образом, учитывая норму статьи 242 Налогового кодекса, статьи 406 ГК РК, исключение расходов из вычетов за 2019-2020гг. по рекламе мобильных телефонов, монтажа/демонтажа рекламы и расходов, связанных с размещением рекламы в адрес Компании в сумме 2 061 548,7 тыс.тенге по результатам налоговой проверки является необоснованным.

Относительно срока исковой давности.

Основанием для начисления обжалуемой суммы налога и соответствующей суммы пени явилось, что в ходе проверки уменьшены расходы по взаиморасчетам с поставщиками Компании «А», Компании «T» и Компании «D».

C данным выводом Компания «О» не согласна и приводит следующие выводы.

Из жалобы Компании следует, что в нарушение статьи 48 Налогового кодекса от 25.12.2017г. была проведена корректировка расходов за 2018г. по Компании «А» на сумму 5 357,1 тыс.тенге, Компании «T» на сумму 74 517,4 тыс.тенге и Компании «D» на сумму 3 955,0 тыс.тенге.

Проверив доводы Компании «О», исследовав представленные налоговым органом материалы, уполномоченный орган пришел к следующим выводам.

В соответствии с подпунктом 1) пункта 1 статьи 48 Налогового кодекса от 25.12.2017г. исковой давностью признается период времени, в течение которого налоговый орган вправе исчислить или пересмотреть исчисленную, начисленную сумму налогов и платежей в бюджет.

Пунктами 2 и 4 данной статьи Налогового кодекса определено, что если иное не предусмотрено настоящей статьей, срок исковой давности составляет три года.

Необходимо отметить, что согласно подпунктам 1), 5) пункта 9 статьи 48 Налогового кодекса от 25.12.2017г. срок исковой давности в части начисления и (или) пересмотра исчисленной суммы налогов и платежей в бюджет продлевается на один календарный год — в случае представления налогоплательщиком (налоговым агентом) дополнительной налоговой отчетности за период, по которому срок исковой давности, установленный пунктами 2 и 3 настоящей статьи, истекает менее чем через один календарный год.В рассматриваемом случае, компанией не представлена дополнительная декларация по КПН (ф.100.00) за 2018г., соответственно, срок исковой давности истек 31.12.2021г., в связи с чем, налоговой проверкой КПН за 2018г. не охвачен.

Также, из представленных расчетов Департамента государственных доходов следует, что по результатам налоговой проверки не были исключены произведенные расходы за 2018г. по взаиморасчетам с Компанией «А», Компанией «T» и Компанией «D» из вычетов 2019г. Следовательно, доводы Компании в указанной части являются несостоятельными.

По результатам заседания Апелляционной комиссии, принято решение – отменить обжалуемое уведомление о результатах проверки в части исключения расходов из вычетов за 2019-2020гг. по рекламе мобильных телефонов, монтажа/демонтажа рекламы и расходов, связанных с размещением рекламы, а в остальной части оставить без изменения.

Государственный язык

Дау түрі: салық даулары

Салық төлеушінің санаты: заңды тұлға

Салық түрі: КТС

Қазақстан Республикасының Қаржы министрлігі (бұдан әрі-уәкілетті орган) корпоративтік табыс салығын (КТС) есептеу туралы аумақтық мемлекеттік кірістер департаментінің (бұдан әрі – салық органы) тексеру нәтижелері туралы хабарламаға «О» компаниясының апелляциялық шағымын алды.

Іс материалдарынан көрініп тұрғандай, салық органы 2018ж. 01.01.бастап 2020ж.31.12. дейінгі кезең үшін салықтың жекелеген түрлері және (немесе) бюджетке төленетін басқа да міндетті төлемдер бойынша салық міндеттемесін орындау мәселесі бойынша тақырыптық салықтық тексеру жүргізді, оның нәтижелері бойынша 405 283,6 мың теңге салық сомасында корпоративтік табыс салығын (КТС) және өсімпұл 81 014,2 мың теңге есептеу туралы хабарлама шығарылды.

 «О» компаниясы салық органының қорытындыларымен келіспей, апелляциялық шағыммен жүгінді, онда салық органының шешімінің күшін жоюды сұрайды.

Жарнамалық қызметтер бойынша шығыстарды шегеруден алып тастауға қатысты.

Салық Кодексінің 243-бабының 15 — тармағын, «Жарнама туралы» Қазақстан Республикасының 2003.12.19 №508-II Заңының (бұдан әрі-Жарнама туралы Заң) 6-бабын бұзу «О» компанияның шағымданған салық сомасын және өсімпұлдың тиісті сомасын есептеу үшін негіздеме болып табылады. Осыған байланысты, тексеру барысында 2019-2020жж. арналған КТС бойынша шегерімнен жарнама бойынша шығыстар және сауда маркасының жарнамасына байланысты шығыстар алып тасталды.

 «О» компаниясы осы тұжырыммен келіспейді және келесі тұжырымдарды келтіреді.

Шағымда жарнамалық шығындар кәсіпкерлік қызметке байланысты шығындар болып табылады және жылдық жиынтық кіріс алуға бағытталған.

Шағымда атап өтілгендей, Компания бастапқы құжаттамамен және азаматтық-құқықтық шарттармен расталған өз тауарларын сатуды арттыру үшін жарнамалық шығындарды шегерімге жатқызды.

Сондай-ақ, Компания шағымда 1.1-тармақты келтіреді. 2018 жылғы 5 қаңтардағы «AS» компаниясымен маркетингтік қызметтер көрсетуге арналған Шартта Тапсырыс берушінің (компанияның) тапсырмасы бойынша Орындаушының («AS» компаниясының) жазбаша келісімімен соңғысы Тапсырыс берушінің тауарларын ілгерілетуге бағытталған Қазақстан Республикасының аумағында жарнамалық және маркетингтік қызметтер көрсетуге міндеттенеді және нақты компания «AS» компанияның тауарлары бойынша жарнамалық қызметтер көрсетті және сәйкесінше бұл шығыстар жалпы қабылданған болып табылады және Салық Кодексінің 243-бабы 15-тармағының талабына жатпайды.

Осындай жарнамалық шығындар барлық қызмет провайдерлерінен сатып алынды.

 «О» компаниясының дәлелдерін тексеріп, салық органы ұсынған материалдарды зерттегеннен кейін уәкілетті орган мынадай қорытындыға келді.

Салық кодексінің 242 — бабының 1 және 3-тармақтарына сәйкес салық төлеушінің табыс алуға бағытталған қызметті жүзеге асыруға байланысты шығыстары, осы Кодекске сәйкес шегеруге жатпайтын шығыстарды қоспағанда, осы бапта және осы Кодекстің 243 — 263-баптарында белгіленген ережелер ескеріле отырып, салық салынатын табысты айқындау кезінде шегеруге жатады.

Осы тармақтың ережелері Салық төлеушінің Қазақстан Республикасында да, одан тыс жерлерде де шеккен шығыстарына қолданылады.

Шегерімдерді салық төлеуші өзінің табыс алуға бағытталған қызметіне байланысты осындай шығыстарды растайтын құжаттар болған кезде іс жүзінде жүргізілген шығыстар бойынша жүргізеді.

Салық кодексінің 190-бабының 3-тармағына сәйкес, егер осы баптың 4-тармағында өзгеше белгіленбесе, салық есебі Бухгалтерлік есеп деректеріне негізделетінін атап өту қажет. Бухгалтерлік құжаттаманы жүргізу тәртібі Қазақстан Республикасының бухгалтерлік есеп және қаржылық есептілік туралы заңнамасында белгіленеді.

Салық кодексінің 190-бабының 2-тармағында есепке алу құжаттамасы: бухгалтерлік құжаттаманы, салық нысандарын, салықтық есепке алу саясатын, салық салу объектілерін және (немесе) салық салуға байланысты объектілерді айқындау үшін, сондай-ақ салық міндеттемесін есептеу үшін негіз болып табылатын өзге де құжаттарды қамтитыны айқындалған.

 «Бухгалтерлік есеп және қаржылық есептілік туралы» Қазақстан Республикасы Заңының (бұдан әрі – Бухгалтерлік есеп туралы Заң) 6-бабының 1-тармағына сәйкес Бухгалтерлік есеп Қазақстан Республикасының бухгалтерлік есеп және қаржылық есептілік туралы заңнамасымен, сондай-ақ есеп саясатымен регламенттелген дара кәсіпкерлер мен ұйымдардың операциялары мен оқиғалары туралы ақпаратты жинаудың, тіркеудің және жинақтаудың реттелген жүйесін білдіреді.

Бухгалтерлік есеп туралы Заңның 7-бабының 1-тармағына сәйкес бухгалтерлік құжаттама бастапқы құжаттарды, бухгалтерлік есеп регистрлерін, қаржылық есептілікті және есеп саясатын қамтиды.

Бухгалтерлік жазбалар бастапқы құжаттар негізінде жүргізіледі. Бастапқы құжаттар операция немесе оқиға жасалған сәтте не олар аяқталғаннан кейін тікелей жасалуы тиіс.

Бұдан басқа, Бухгалтерлік есеп туралы Заңның 7-бабының 6) тармақшасына сәйкес қағаз және электрондық жеткізгіштердегі бастапқы құжаттарда міндетті деректемелер болуға тиіс, мұнда басқалармен қатар операция жасауға (оқиғаны растауға) жауапты адамдардың лауазымдарының атауын, тегін, аты-жөнін және қолын көрсету және оның дұрыстығы көзделген (оның) ресімдеу.

Осылайша, тауарлар, жұмыстар, көрсетілетін қызметтер бойынша шығыстарды шегерімге жатқызу осы шығыстар табыс алуға бағытталған жағдайда операция не оқиғаны жасау фактісін тіркейтін растайтын бастапқы құжаттар болған кезде жүргізіледі. Бұл ретте бастапқы есепке алу құжаттамасын жүргізу бухгалтерлік есеп туралы Заңның талаптарына сәйкес, оның ішінде операцияны не оқиғаны жасау фактісін тіркеу бойынша жүзеге асырылады.

Қарастырылып отырған жағдайда «О» сауда маркалы ұялы телефондардың және оларға керек-жарақтардың өндірушісі «ОЕС» компаниясы болып табылады (бұл компания Қытай Халық Республикасында) орналасқан, премиум тұтынушылық электроника өндірушісі, BBK корпорациясының бөлімшесі, 2001 жылы құрылған, «О» деп аталатын сауда маркасы бар.

Салықтық тексеру актісінен ұялы телефон деректерін жеткізушілер қытайлық «CH» және «CHANCE» (резидент еместер) компаниялары болып табылады.

Бұл ретте, салықтық тексеру нәтижелері бойынша теледидар, радио арқылы ұялы телефондарды жарнамалау бойынша шығыстар, инстраграммға, Интернетке орналастыру, маңдайша жазу, сауда жабдықтарын дайындау, смарт үстелдерді жеткізу, сыртқы жарнаманы орналастыру, жарнаманы монтаждау/бөлшектеу және өзара есеп айырысу бойынша «M.O.К» компаниясымен «K» Компаниясы , «ММ» Компаниясы, «ТМ» Компаниясы, «B» ЖК, «F» Компаниясы, «СС» Компаниясы, «M» Компаниясы, «С» Компаниясы, «А» Компаниясы, «BWM» Компаниясы, Б. К. ЖК, «Д» Компаниясы, С.О.И. ЖК, «А» ЖК, «FGroup» Компаниясы, «TO» Компаниясы, «С» Компаниясы, «M» Компаниясы, «DMC Company» Компаниясы, «SR» Компаниясы және басқа да жеткізушілермен барлығы 2 061 548,8 мың теңге сомаға жарнаманы орналастыруға байланысты басқа да шығыстар шегерімдерден алып тасталды, оның ішінде:

— 2019 жылы 673 653,2 мың теңге сомасында;

— 2020 жылы 1 387 895,6 мың теңге сомасында.

Тауарлар, жұмыстар, көрсетілетін қызметтер бойынша шығыстарды шегерімге жатқызу операцияны не оқиғаны жасау фактісін тіркейтін растайтын бастапқы құжаттар болған кезде, осы шығыстар табыс алу мақсатында пайдаланылған немесе пайдаланылатын жағдайда жүргізілетінін атап өткен жөн. Бұл ретте бастапқы есепке алу құжаттамасын жүргізу бухгалтерлік есеп туралы Заңның талаптарына сәйкес, оның ішінде операцияны не оқиғаны жасау фактісін тіркеу бойынша жүзеге асырылады.

Бұл ретте, компания шағымға мынадай құжаттарды: шот-фактуралар, орындалған жұмыстар актілері, қызмет көрсетушілермен шарттар, телефон жеткізушілермен шарттар, орындалған жұмыстар (көрсетілген қызметтер) актілері, ЭШФ, эфирлік анықтамалар, шығарылатын жарнама кестелері, қосымша келісімдер, шарттарға қосымшалар және жоғарыда көрсетілген өнім берушілермен өзара есеп айырысуды растайтын басқа да құжаттар қоса берді.

Бұрын айтылғандай, салықтық тексеру нәтижелері бойынша ұялы телефондарды жарнамалау бойынша шығыстар, жарнаманы монтаждау/бөлшектеу және жарнаманы орналастыруға байланысты басқа да шығыстар алынып тасталды, бұл ретте 2019-2020жж. көрсетілген шығыстар бойынша ҚҚС есептен алынып тасталмады.

Тиісінше, салықтық тексеру нәтижелері бойынша жоғарыда көрсетілген шығыстар бойынша ҚҚС салық салынатын айналым мақсатында пайдаланылған немесе пайдаланылатын ҚҚС ретінде танылды.

Бұдан әрі, компанияның іс жүзінде шығыстары оның табыс алуға бағытталған қызметіне байланысты осындай шығыстарды растайтын құжаттар болған кезде жүргізілді, тиісінше компания Салық кодексінің 242-бабының 1 және 3-тармақтарының, 190-бабының 2-тармағының, Бухгалтерлік есеп туралы Заңның 6-7-баптарының талаптарын сақтады.

Қазақстан Республикасы Азаматтық кодексінің (бұдан әрі — ҚР Азаматтық кодексі) 406-бабының 1-тармағына сәйкес, сатып алу-сату шарты бойынша бір Тарап (сатушы) мүлікті (тауарды) екінші Тарапқа (сатып алушыға) меншікке, шаруашылық жүргізуге немесе жедел басқаруға беруге міндеттенеді, ал Сатып алушы осы мүлікті (тауарды) қабылдауға және сатып алу үшін төлеуге оның белгілі бір ақша сомасы (бағасы) міндеттенеді.

ҚР АК 408-бабының 1-2-тармақтарында сатушы сатып алушыға шартта көзделген тауарды беруге міндетті. Егер шартта өзгеше көзделмесе, сатушы тауарды берумен бір мезгілде сатып алушыға оның керек-жарақтарын, сондай-ақ оған қатысты нормативтік құқықтық актілерде немесе шартта көзделген құжаттарды (тауардың толықтығын, қауіпсіздігін, сапасын, пайдалану тәртібін және т.б. куәландыратын құжаттар) беруге міндетті.

ҚР АК 410-бабы 1-тармағының 1) тармақшасына сәйкес, егер сатып алу-сату шартында өзгеше көзделмесе, сатушының тауарды сатып алушыға беру міндеті, оның ішінде, егер шартта тауарды жеткізу жөніндегі сатушының міндеті көзделген болса, тауарды сатып алушыға немесе ол көрсеткен тұлғаға тапсыру сәтінде орындалған болып есептеледі.

Қаралып отырған жағдайда, шағымға ұсынылған 2019ж.23.09., 2020ж.20.07., Компания (сатып алушы) мен «S» компаниясы (өнім беруші) арасында 1.1-тармақшамен жасалған шарттардың ішінен. өнім беруші шартқа қосымша қосымшалар ретінде ресімделетін өтінім-спецификацияларға сәйкес «ұялы телефондарды» (бұдан әрі-тауар) санында, ассортиментінде және бағалары бойынша беруге, ал Сатып алушы қабылдауға және төлеуге міндеттенеді.

Тауарды жеткізу тәртібі 4.1-тармақшаларда көзделген. — 4.2. осы шарттар, оған сәйкес жеткізуші тауарды Гонконг портында тиеуді, тауарды сатып алушыға қоймаға жеткізуді жүзеге асырады. Бұл ретте жеткізуші жеткізілген тауармен бір мезгілде сатып алушыға мынадай құжаттарды: тауар жүкқұжатын, салық шот-фактурасын береді.

Осы шарттардың 5-тармағының талаптарынан тауарға меншік құқығы сатып алушы жеткізушіден салық шот-фактурасын және тауардың жеткізілген партиясына тауар жүкқұжатын алған сәттен бастап сатып алушыға ауысады.

Жоғарыда айтылғандардан ҚР АК 406-бабына сәйкес тауардың (телефондардың) меншік иесі Компания болып табылады, ол бойынша бір Тарап (сатушы) мүлікті (тауарды) екінші Тарапқа (сатып алушыға) меншікке, шаруашылық жүргізуге немесе жедел басқаруға беруге міндеттенеді, ал сатып алушы осы мүлікті (тауарды) қабылдауға міндеттенеді.

3-баптың 1-2) тармағына сәйкес «жарнама туралы» Қазақстан Республикасының 2003 жылғы 19 желтоқсандағы № 508 — II Заңы, Жарнама-кез келген қаражаттың көмегімен кез келген нысанда таратылатын және (немесе) орналастырылатын, адамдардың белгісіз тобына арналған және жеке немесе заңды тұлғаға, тауарларға қызығушылықты қалыптастыруға немесе қолдауға арналған ақпарат, тауар белгілеріне, жұмыстарға, көрсетілетін қызметтерге және оларды іске асыруға жәрдемдесу.

Қарастырылып отырған жағдайда компания өз тауарын сатуды (өткізуді) ұлғайту үшін жеткізушілерді (жарнама берушілер — жарнаманы өндіру, тарату және орналастыру үшін жарнамалық ақпарат көзі болып табылатын жеке немесе заңды тұлғалар, жарнамалық ақпаратты таратуға және орналастыруға дайын нысанға келтіруді жүзеге асыратын жарнама өндірушілер, жарнама таратушылар — жарнамалық ақпаратты тарату және орналастыру арқылы таратуды және орналастыруды жүзеге асыратын (немесе) мүлікті, оның ішінде телерадио хабарларын таратудың техникалық құралдарын және өзге де тәсілдермен пайдалану).

Компания жарнамалық қызметтер көрсететін әрбір жеткізушімен шарттар, шот-фактуралар, орындалған жұмыстардың (көрсетілген қызметтердің) актілері, бухгалтерлік және салық заңнамасының талаптарына сәйкес келетін, осы шығыстардың ағымдағы өндірістік қызметпен және өнімді өткізумен байланыстылығын растайтын басқа да құжаттар жасалғанын және оларға қол қойылғанын атап өткен жөн.

Осылайша, Салық кодексінің 242-бабының, ҚР АК 406-бабының нормасын ескере отырып, ұялы телефондарды жарнамалау, жарнаманы монтаждау/бөлшектеу бойынша 2019-2020 жылдарға арналған шегерімдерден шығыстарды және Компанияның атына салықтық тексеру нәтижелері бойынша 2 061 548,7 мың теңге сомасында жарнаманы орналастыруға байланысты шығыстарды алып тастау негізсіз болып табылады.

Ескіру мерзіміне қатысты.

Тексеру барысында «А» Компаниясының, «T» Компаниясының және «D» Компаниясының жеткізушілерімен өзара есеп айырысу бойынша шығыстардың азайтылғаны шағымданған салық сомасын және өсімпұлдың тиісті сомасын есептеу үшін негіз болып табылды.

 «О» компаниясы осы тұжырыммен келіспейді және келесі тұжырымдарды келтіреді.

Компанияның шағымынан 2017ж. 25.12. Салық кодексінің 48-бабын бұза отырып, 2018ж. «А» Компаниясы бойынша 5 357,1 мың теңге сомасына, «T» Компаниясы 74 517,4 мың теңге сомасына және «D» Компаниясы бойынша 3 955,0 мың теңге сомасына шығыстарға түзету жүргізілгені шығады.

 «О» Компаниясының дәлелдерін тексеріп, салық органы ұсынған материалдарды зерттегеннен кейін уәкілетті орган мынадай қорытындыға келді.

2017ж. 25.12. Салық кодексінің 48-бабы 1-тармағының 1) тармақшасына сәйкес салық органы бюджетке салықтар мен төлемдердің есептелген, есептелген сомасын есептеуге немесе қайта қарауға құқылы уақыт кезеңі талап қою ескіру деп танылады.

Салық кодексінің осы бабының 2 және 4-тармақтарында, егер осы бапта өзгеше көзделмесе, талап қою мерзімі үш жылды құрайтыны айқындалған.

Айта кету керек, 25.12.2017 жылғы Салық кодексінің 48-бабы 9-тармағының 1), 5) тармақшаларына сәйкес. салық төлеуші (салық агенті) осы баптың 2 және 3 — тармақтарында белгіленген талап қоюдың ескіру мерзімі бір күнтізбелік жылдан аз уақыт өткен кезең үшін қосымша салық есептілігін ұсынған жағдайда, бюджетке салықтар мен төлемдердің есептелген сомасын есептеу және (немесе) қайта қарау бөлігінде талап қою ескіру мерзімі бір күнтізбелік жылға ұзартылады. Қарастырылып отырған жағдайда компания 2018 жылға КТС (100.00-нысан) бойынша қосымша декларация ұсынбаған, тиісінше, талап қою мерзімі 2021ж.31.12. аяқталды, осыған байланысты 2018 жылға КТС салықтық тексерумен қамтылмаған.

Сондай-ақ, Мемлекеттік кірістер департаментінің ұсынылған есептеулерінен салықтық тексеру нәтижелері бойынша 2018 жылы «А» Компаниясымен, «T» Компаниясымен және «D» Компаниясымен өзара есеп айырысу бойынша жүргізілген шығыстар 2019 жылғы шегерімдерден алынып тасталмағаны шығады.

Апелляциялық комиссия отырысының нәтижелері бойынша ұялы телефондарды жарнамалау, жарнаманы монтаждау/бөлшектеу бойынша шығыстарды және жарнаманы орналастыруға байланысты шығыстарды алып тастау бөлігінде тексеру нәтижелері туралы шағымданатын хабарламаның күшін жою, ал қалған бөлігінде өзгеріссіз қалдыру туралы шешім қабылданды.

Автор: Madina Kuatbekova